Maar het wordt lastiger als het woord communicatie valt. De adviseur fluistert me in, dat hij de slogan op zijn kaartje echt meent. Iemand vertelt me dat het niet de bedoeling is te verkopen, maar mensen echt te helpen met zijn product. Ik doe pogingen om uit te leggen dat communicatie onmisbaar is om een succesvol bedrijf op te zetten. Maar voel me net een graaiende bankdirecteur als ik zeg dat er niets mis is met verkopen. Als je met je verdiende geld maar de juiste dingen doet. De schrik zit er goed in. Wat is hier toch aan de hand?
Ik heb het gevoel dat ‘mijn’ communicatievak de aflopen decennia misbruikt is. Misbruikt om dingen goed te praten, die niet goed waren. Om mensen te overtuigen dingen aan te schaffen, die ze misschien niet konden betalen of nodig hadden. Om gedrag van corrupte directeuren goed te praten. Dat gebeurt overigens nog steeds in grote mate en ik vind dat manipulatie. Maar er is ook een nieuwe stroming ingezet: de authentieke communicatie. Omdat er steeds meer bedrijven zijn die maatschappelijk verantwoord ondernemen en daar volledige openheid van zaken over kunnen en willen geven. Omdat mensen het niet meer pikken om maar half geïnformeerd te worden. Omdat mensen best willen luisteren, maar alleen naar dat echte verhaal. Omdat mensen best willen betalen voor een product of dienst, maar dan wel eentje die waarde toevoegt in hun leven.
Dat is waar communicatie in mijn ogen om draait. Het dient er niet voor om mensen te overschreeuwen, maar om te informeren en mensen te faciliteren in hun keuze. Het dient ervoor om het hele, volledige verhaal te vertellen. Zonder dubbele bodem, zonder kleine lettertjes. En dat verhaal, dat moet zeker verteld!
